Meneer uit Hongkong

 LEESTIP

Hier in Nederland werken mensen in de zorg met hun hart en zijn ze heel vriendelijk. Dat waardeer ik. Maar als ik ouder word, hoop ik dat ik niet tot last ben voor anderen.

Het was een vreemde ervaring om in een nieuw land te zijn, waar ik de taal niet sprak, behalve een beetje Engels. In het begin hing ik vooral rond met collega's, maar toen ik in Amsterdam ging werken, ontmoette ik allerlei verschillende mensen. Op mijn 23e trouwde ik met een Engelse vrouw, die een Chinese vader had. We kregen twee kinderen en waren 19 jaar lang gelukkig getrouwd.

Hong Kong

Ik ben geboren in 1951 in Hong Kong, waar ik een Engelse opleiding kreeg vanwege de Britse kolonisatie. Omdat leren me niet echt lag, besloot ik op 18-jarige leeftijd naar het buitenland te gaan om geld te verdienen. Net als veel anderen in die tijd. Mijn verre familie had een restaurant in Nederland en ze hadden nog mensen nodig, dus vroeg ik of ik kon komen helpen. Zo begon ik als afwasser in de keuken van hun restaurant.

Altijd heb ik contact gehouden met mijn familie in Hong Kong en ga ik er nog steeds regelmatig naartoe. Hoewel Hong Kong nog steeds een beetje als thuis voelt en ik heimwee heb naar mijn familie en bekenden daar, denk ik niet dat ik terug zou gaan. In Nederland is het beter. Hier werken mensen in de zorg met hun hart en zijn ze heel vriendelijk. Dat waardeer ik. Ik voel me zowel Chinees als Nederlands.

Migrantenorganisaties

Nu, op mijn leeftijd, ben ik nog steeds actief en betrokken bij verschillende Chinese migrantenorganisaties. Ook doe ik vrijwilligerswerk, waarbij ik oudere mensen naar de dagbesteding breng. Samen met andere Chinese ouderen doen we oefeningen en praten we gezellig. Soms help ik mijn neefje in zijn broodjeszaak. Me druk bezig houden, voorkomt dat ik me down voel, vooral tijdens de donkere winterdagen. Ik zou anders veel gaan nadenken als ik alleen thuis ben.

Het ouder worden baart me wel zorgen. Zolang ik gezond ben, wil ik graag lang leven, maar als mijn gezondheid achteruitgaat, wil ik niet tot last zijn en liever rustig heengaan. Op dit moment ben ik nog fysiek sterk en mobiel, maar ik merk dat sommige dingen achteruitgaan. Zoals mijn geheugen en het kraken en stijf worden van mijn lichaam. Ik doe elke dag oefeningen om actief te blijven en loop bijvoorbeeld heen en weer op de trap, waarbij ik lekker zweet.

Als ik ouder word, hoop ik dat ik niet tot last ben voor anderen. Mocht het nodig zijn, zou ik in een verzorgingshuis willen wonen, bij voorkeur met andere Chinese ouderen, hoewel ik goed Nederlands spreek en met iedereen goed kan opschieten. Toch zou het fijn zijn als er meer migrantenverzorgers waren, zodat andere Chinese ouderen met hen kunnen praten.  Bovendien zou het helpen als Chinese migranten beter op de hoogte zijn van beschikbare informatie, zoals het feit dat er goede Chinese artsen in het AMC zijn. Sommige ouderen vinden het moeilijk om zich uit te drukken in een andere taal.

Nieuwsgierig naar nog meer inhoud? Meld je aan voor het Webinar Dementie en diversiteit | Deelmee door Jeanny Vreeswijk