Stralend falen kun je leren

Het is druk op de afdeling en er wordt gevraagd of ik even kan bijspringen.

Ik ken de bewoners wel, maar niet goed genoeg om ieders gewoontes en voorkeuren te kennen. Ik vraag wie er nog hulp nodig heeft. Een collega wijst naar een kamer en zegt: “Mevrouw K. moet nog gewassen en aangekleed worden. Je kunt het proberen, maar ze is nogal lastig.” Ik krijg wat uitleg en zeg vol zelfvertrouwen dat het me wel gaat lukken. Ik klop op de deur en stap naar binnen. Op bed ligt een mevrouw in foetushouding, met haar rug naar de deur. De radio staat aan om haar van prikkels te voorzien.

Ik loop naar haar toe en probeer contact te maken door rustig iets tegen haar te zeggen. Ze begint meteen te schreeuwen. Wat ze precies zegt, versta ik niet, maar het is duidelijk dat ze niet op mij zit te wachten. Ze draait zich om en ik probeer vriendelijk oogcontact te maken. Terwijl ik uitleg wat ik kom doen, pak ik alvast wat benodigdheden. Ik hoop dat ze daardoor wat kalmeert.

Maar zodra ik dichterbij kom, begint ze opnieuw te gillen. Flarden van haar woorden zijn duidelijk: “Rot op… laat me liggen… wegwezen!” Op dat moment besef ik dat dit niet gaat werken. Mijn zelfvertrouwen zakt als sneeuw voor de zon. Het plan dat ik in mijn hoofd had, valt in duigen en ik besluit haar kamer te verlaten.

Buiten voel ik me teleurgesteld en een beetje beschaamd. Ik dacht dat ik toch wel wist hoe het moest? Het voelt alsof ik door de mand val. In de gang kom ik een collega tegen en vertel haar wat er is gebeurd. Ze begint te lachen en zegt: “Ja, ze heeft een sterke eigen wil, hè? Het zou me verbazen als het je was gelukt. Ze laat alleen Mavis toe. Om de een of andere reden vertrouwt ze alleen haar.”

Wanneer Mavis terug is van haar afspraak, vertel ik haar dat zij mevrouw maar moet helpen, omdat het mij echt niet is gelukt. Mavis gaat naar binnen en het blijft stil. Geen geschreeuw. Ik ga verder in de woonkamer en help daar. Twintig minuten later duwt Mavis mevrouw in haar rolstoel naar binnen, stralend van oor tot oor. Ik geef haar een kop koffie, ga naast haar zitten en begin te zingen. Tot mijn verbazing zingt ze mee. Van de schreeuwende vrouw van een uur geleden is geen spoor meer te bekennen.

Ondanks de deuk in mijn ego moet ik lachen. Dit was duidelijk een geval van zelfoverschatting. Het stralende gezicht van mevrouw sprak boekdelen, alsof ze wilde zeggen: “Wat dacht jij nou, dat ik jou zomaar zou toelaten als relatief onbekende?” En geef haar eens ongelijk!

Deze situatie laat maar weer zien dat zorg voor iemand met dementie niet altijd te plannen is, en dat je soms gewoon faalt. Om het werk leuk te houden, is het belangrijk om met zelfspot en humor naar je eigen fouten te kijken. We noemen dat ‘stralend falen’ in onze S.P.E.E.L.S-methode van ‘Zeg JA bij dementie’.

Op dinsdag 19 november 2024 om 10.00 uur geven Hanneke van de Pol en Freya Flach samen met Deelmee de (gratis) Webinar 'Stralend Falen'. We nemen je mee hoe je jouw persoon met dementie stralend kunt laten falen zodat er echt contact kan ontstaan en blijven. We nemen je ook mee hoe je zelf stralend kunt falen, want kunnen en durven falen is de sleutel tot succes!

Registreren verplicht.