Ook na tweede dode houden zorginstellingen vast aan opendeurenbeleid:

Vorige week stond ik met een interview in het Algemeen Dagblad.

Zoals vaker in mijn bijdragen te lezen is, sta ik achter het beleid om de deuren open te zetten voor iedereen in Nederland, dus óók als je dementie hebt. Na het trieste bericht over het overlijden van een bewoner met dementie die vanuit een andere zorginstelling naar buiten ging, werd mij gevraagd of wij hierdoor bij Rivas de deuren weer zouden sluiten.

Mijn reactie: Nee, dit is niet ter sprake. We willen niet reageren vanuit angst. Wij geloven dat vrijheid een basisrecht is en dat het opsluiten van bewoners niet past bij de mensgerichte zorg die wij willen bieden. Een leven zonder risico's bestaat niet, dat geldt voor iedereen, dus ook voor mensen in onze verpleeghuizen. De vraag die we onszelf moeten stellen is: mogen mensen nog sterven in hun laatste levensfase?

Deze beweging gaat niet alleen over de deur open zetten, maar het gaat ook over leven in vrijheid qua autonomie. Mag je zelf kiezen hoelaat je opstaat? Mag je zelf kiezen wat je op je brood wil? Mag je zelf kiezen hoelaat je naar bed gaat? Ook dit is vrijheid!

Vrijheid en veiligheid kunnen samengaan! Meer bewegingsvrijheid zorgt voor meer levensgeluk en minder dwang. Wij willen niet dat bewoners zich gevangen voelen in hun laatste levensfase. Uiteraard is dit maatwerk, ieder individu eigen afspraken. De ene bewoner een GPS, de ander niet. Bij de ene bewoner is een half uur zelfstandig naar buiten prima, bij de ander is het onbeperkt.

Vrijheid betekent niet loslaten, maar anders vasthouden!

Bericht AD

Ook na tweede dode houden zorginstellingen vast aan opendeurenbeleid: ‘Willen niet reageren vanuit angst’

Bij zorginstelling Linge’s Zorglandgoed in Rumpt werd binnen een half jaar tijd voor de tweede keer een bewoner met dementie na een korte vermissing dood aangetroffen. Dit roept vragen op over de veiligheid van het opendeurenbeleid. Hoe gaan andere zorginstellingen om met deze sinds 2020 verplichte maatregel? ,,Het uitgangspunt is zo min mogelijk dwang en opsluiting.’’

Verder lezen met een abonnement bij de bron.