Blog

Eigen regie met dementie

Profielfoto van Lisette Dickhoff-Evers
6 september 2023 | 1 minuut lezen

Zelf kiezen...

Op kantoor worstel ik me door de agenda van de komende tijd. Wat moet gebeuren, wat kan eventueel wachten en ik bedenk me dat het hoog tijd is dat ik eens wat ga opruimen.

Recht op vrijheid...

Dan komt een van de trajectbegeleiders, in tranen, het kantoor in lopen. Ik sta op, pak haar hand en neem haar mee na een plek waar wij alleen zijn. Ze vertelt dat ze zojuist een telefoontje heeft gehad van de echtgenote van een van haar cliënten. Zij heeft haar laten weten dat haar man heeft besloten om zijn leven te beëindigen middels euthanasie.

Er is een afspraak gemaakt met de scenarts en contact geweest met de levenseinde kliniek.

De trajectbegeleider komt al een een hele tijd bij de familie. Vanaf het eerste huisbezoek was duidelijk dat mijnheer niks wil. Geen gesprekken, geen dagbesteding en ook geen opname in een verpleeghuis. Hij, 67 jaar, laat weten dat hij de regie wil behouden, niemand gaat voor hem kiezen, hij kiest zelf. Hij kiest, als voor hem de tijd daar is, voor euthanasie.

De emoties van de trajectbegeleider gaan alle kanten uit. Zij begrijpt zijn keus, maar ook weer niet. Zo jong, de leeftijd van haar ouders, misschien is er met hulp nog veel mogelijk, of toch ook niet. Eigen regie heel belangrijk, maar kan dat wel? Recht op vrijheid, maar tot waar? Ze denkt aan de gevolgen van zijn keuze voor zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. Ze heeft enorm veel respect voor de keuze van mijnheer en de ondersteuning hierin van mevrouw en de kinderen. Zij heeft hen in dit hele traject begeleidt en ondersteunt, zij vertelt, ik luister en vraag. De rust keert weer in het lijf en hoofd van de trajectbegeleider.

Dementie, wat een nare ziekte, wat een draaglast voor degene met dementie en diens naasten. Soms willen we zo veel, maar kunnen we zo weinig….of misschien doen we wel meer dan we zelf denken. Partners, kinderen en hulpverleners, zo kwetsbaar, zo inlevend, zo krachtig.

Respect, voor de keuze van mijnheer, de ondersteuning van zijn echtgenote en kinderen, de samenwerking met betrokken hulpverleners én voor de trajectbegeleider. 

Doe mee met de discussie

Spreek je uit, deel en inspireer!

Plaats een reactie
1 reacties
Profielfoto van Laura Rooijackers
1 jaar geleden
Profielfoto van Laura Rooijackers
1 jaar geleden

In het zorgleefplan formuleren we als hulpverleners heel vaak doelen waarin wordt benoemd dat de cliënt de eigen regie behoudt. Wanneer er sprake is van dementie heb ik me altijd afgevraagd of het werkelijk de eigen regie is of waarvan wij denken dat het de eigen regie (nog) is.

Maken we keuzes voor hen, omdat meneer of mevrouw dit vroeger altijd zo deed of had gekozen? Echter, dementie verandert een mens. En dan krijg je te maken met grenzen. Kunnen we nu anders kiezen of dingen toelaten om daadwerkelijk de regie bij de cliënt te houden, ook als deze regie nu anders is?

Wat ontzettend moeilijk moet deze situatie zijn. Voor de trajectbegeleider, voor meneer zelf laten we dat niet vergeten, en alle familieleden en omstanders. 

Krachtig dat je dit plaatst! We zullen hier zeker over in gesprek moeten blijven met elkaar. Ook wat deze keuzes kunnen doen met jou als hulpverlener.