Daar ben ik toch voor verzekerd?

De mantelzorgmakelaar vertelt...

Jazeker, en toch een factuur van € 10.000,00 ontvangen! Dat overkomt Monique. Noodgedwongen stapt ze over naar een thuiszorgorganisatie die geen contract met haar moeders zorgverzekeraar heeft.

Wat is er gebeurd?

De moeder van Monique heeft dementie en krijgt thuiszorg van NellaHelpt. Maar ze heeft extra zorg nodig en Monique vraagt die ook bij NellaHelpt aan. Tot haar schrik geeft die aan door personeelstekort geen capaciteit te hebben en dat ze zelf op zoek moet naar een andere thuiszorgorganisatie. Monique kan het er eigenlijk niet bij hebben, want ze heeft net gehoord dat haar man Simon ongeneeslijk ziek is. ‘Maar het is niet anders’, denkt ze en gaat aan de slag. Ze krijgt overal nul op het rekest.

Dan wordt ze geattendeerd op ZorgAanHuis. Die kan de extra zorg leveren, wat een opluchting! Terloops vraagt iemand aan Monique of ze de zorgverzekeraar al heeft gebeld om hen hierover te informeren. Nee, dat heeft ze niet, ze gaat gelijk bellen. De zorgverzekeraar vertelt dat ZorgAanHuis geen contract met hen heeft en dat de zorg daarom niet volledig wordt vergoed. ‘NellaHelpt had ons moeten informeren dat zij de zorg niet meer kunnen leveren’, aldus de zorgverzekeraar. ‘Alleen dan krijgt u volledige vergoeding.’

Ongerust belt Monique met NellaHelpt of ze aan de zorgverzekeraar willen bevestigen dat zij de zorg niet meer kunnen leveren. In eerste instantie weigert NellaHelpt, maar Monique zet door. Ze is niet juist geïnformeerd! Uiteindelijk gaat NellaHelpt akkoord. De zorgverzekeraar geeft aan dat Monique van een coulanceregeling gebruik kan maken waardoor de thuiszorg toch wordt vergoed. Gelukkig!

‘Wat is dit?’ roept Monique na twee weken gefrustreerd naar Simon. ‘Een factuur van ZorgAanHuis van € 10.000,00! Ik ga de zorgverzekeraar bellen, afspraak is afspraak!’ Het valt niet mee de juiste medewerker te spreken, maar als een terriër bijt ze zich erin vast. Uiteindelijk is er iemand bereid het dossier in te duiken en ziet dat de toezegging inderdaad is gedaan. Helaas dient Moniques moeder toch 10% zelf te betalen, daar valt niet aan te tornen.

Na een paar weken komt Monique erachter dat ze te weinig vergoed krijgt. Niemand had haar verteld over welk uurtarief ze 10% moet betalen, dat van NellaHelpt of ZorgAanHuis. Het tarief van NellaHelpt blijkt lager dan dat van ZorgAanHuis. En laat nou net over het goedkoopste tarief de vergoeding berekend worden. De moed zinkt haar in de schoenen. Zo wordt de 10% allengs meer.

Voor Monique is de grens bereikt. Miscommunicatie, niet nagekomen afspraken, het is klaar! Ze vraagt mij om een klacht in te dienen. Haar moeder is inmiddels opgenomen, dat geeft wat rust.

‘Kom, Simon, we gaan samen wat leuks doen’.

De namen, ook van de organisaties, zijn om privacyredenen gefingeerd.