Mevrouw Salamee en het zeven keer in- en uitgepakte kado

Sinterklaastijd

Mevrouw Salamee zit in de activiteitenruimte van het verpleeghuis. Er is geen activiteit, maar zij vindt het gezellig om daar te zitten als ik bezig ben met dingen voorbereiden. Het is Sinterklaastijd. Op tafel staan kruidnoten, aan de muur hangen Pieten, stoombootjes en Sinterklaasjes. Alle mensen genieten van deze tijd, het Sinterklaasjournaal is vaste prik.

Mevr Salamee houdt erg van het inpakken van kadootjes. Ze heeft een pakje met douchegel en bodylotion voor haar liggen, Sinterklaas inpakpapier en plakband. Secuur pakt zij het kado in. Ik ben ondertussen de ruimte verder aan het versieren. Als mevrouw klaar is, legt zij het kado een stukje van zich af en gaat verder met de warme chocolademelk met slagroom die ik voor haar had neergezet.

Dan ziet ze het ingepakte kado liggen en zegt: “O, is dat voor mij?” Ik knik en zeg “Natuurlijk! Sinterklaas slaat u niet over dit jaar!” Verrukt begint ze het kado uit te pakken. Blij met de inhoud.

Ik rommel weer wat verder in de ruimte. Dan zegt mevrouw ineens, wijzend naar het inmiddels uitgepakte kado en de spullen om dit weer in te pakken: “Zal ik je helpen en dat even inpakken?” Ik laat me graag helpen en mevrouw begint wederom secuur in te pakken. Als ze klaar is legt ze het kado weer een stukje van zich af. Ik bedank haar en bied haar een paar kruidnootjes aan.

Even later ziet ze het ingepakte kado liggen en vraagt: “Is dat voor mij?” Wederom beaam ik dat het pakje voor haar is, en verrukt pakt zij het weer uit. “Wat lief toch allemaal”, hoor ik haar mompelen. Ze haalt een zakdoek uit haar tas, veegt een paar kruidnootkruimels van tafel en ziet het uitgepakte kado liggen. “Ik hou van inpakken. Zal ik dat even inpakken?” vraagt ze me. “Heel graag, u zou me er enorm mee helpen”, reageer ik.

Dit hele ritueel herhaalt zich zeker zeven keer, daarna wordt mevrouw opgehaald door haar dochter. Anders was ze misschien nu nog bezig met inpakken en uitpakken…

Van een afstand zou je kunnen denken dat dit sneu is. Echter, mevrouw voelde zich van nut door mij te helpen. Zij was de held van de dag. En ze voelde zich ook nog eens gezien, want ze kreeg een kado! Ieder mens heeft het nodig gezien, gehoord en erkend te worden. Om van nut te zijn. Dat verandert niet door een beschadigd brein. Mevrouw had in dit geval een geweldige middag.

Terwijl zij met haar dochter de gang op schuifelde hoorde ik haar dochter zeggen: “Wat ben je vrolijk, mam!”