Rust...

"Hallo John, heb je 7 september iets te doen? Ik hoop dat je die dag vrij kan houden want dan ga ik dood…”

Stichting Eenzame dood - NAbij - wanneer sterven dichtbij komt en je kunt op niemand terugvallen. 

John Jansen schrijft; Dit berichtje kreeg ik begin juni binnen via WhatsApp.

Twee jaar daarvoor heb ik al eens contact gehad met de verzender van dat berichtje. Mooie gesprekken heb ik mogen voeren over het verlangen naar de dood en de pogingen die al ondernomen zijn om eeuwige rust te vinden waar zo naar verlangd werd. In een van onze gesprekken was de wens uitgesproken dat ik de uitvaart moest doen als het zover was. Zonder oordeel en welke vorm van advies dan ook heb ik naar je verhalen geluisterd.

Meerdere pogingen volgde en elke keer werd de wereld steeds donkerder als een poging mislukte. In die twee jaar heb ik met regelmaat contact gehad met je, maar ook met je familie. Het is heftig als je in de psychiatrie meerdere keren uitbehandeld bent verklaard. Nadat een aanvraag voor euthanasie was ingediend bij het expertisecentrum volgde een heel ander intensief traject. Na dit traject volgde er begin juni groenlicht. Er was rust gekomen.

Vandaag is het 7 september en vandaag ben ik in Limburg. Daar is een veilige plek gevonden om op een waardige manier te gaan. Vanuit Limburg ga ik je naar Arnhem brengen waar volgens een strak, vooraf gepland, scenario de uitvaart later zal plaatsvinden.

Van de week hadden we nog even telefonisch contact. Een mooie reis en rust wenste ik je toe. Het feit dat ik toezie op de goede zorg gaf je nog meer vertrouwen en rust.

Dat de dood onlosmakelijk is verbonden met het leven is een feit, we gaan allemaal een keer, maar als het leven niet te dragen is dan is een menswaardig sterven op zijn plaats. Ik ben van mening dat iedereen daar recht op heeft.

Ik hoop dat je gevonden hebt waarnaar je zo verlangde.

Zoals je van de week zei: “boven de wolken, moet de vrijheid wel grenzeloos zijn. Alle angsten, alle zorgen blijven daaronder verborgen”….

 

Euthanasie en psychisch lijden is een gevoelig onderwerp en roept veel vragen en discussie op. Dat wil ik met deze post helemaal niet oproepen. Wat ik wil laten zien is dat er een mens achter die discussie zit en dat er een intensief traject gevolgd moet worden om op een humane manier van het lijden verlost te worden.