Autitip 2: Gebruik je zusje als vlieger

Ik ken deze dagen wel hoor. En daar hoeft echt niet heel veel voor te gebeuren;

• Het is koud buiten, maar de enige warme trui die schoon is kriebelt.

• De thee waar ik een slok van nam was eigenlijk nog te warm.

• Het boek dat ik lees is spannend, maar de bladzijden ruiken niet lekker. (Ja het is echt waar, ik ruik vaak eerst aan boeken voordat ik bedenk of ik ze wil lezen. Noem het een rare tik, maar ik blijk na eigen onderzoek niet de enige te zijn.)

• De mensen die ik vandaag tegen kom, reageren kortaf, zij hebben het vast ook koud.

• Op dit moment wil ik graag even alleen zijn, maar er zijn continu mensen om mij heen.

• En… vul je het zelf nog even aan?

De manier waarop mijn zoon met autisme de wereld beleeft én zich hierover uitspreekt...ik ben er maar wat jaloers op. 

De taal die hij spreekt is heel erg duidelijk. Soms misschien wel iets te duidelijk, maar ik kan er een hoop van leren.

Wat dat betreft zit hij boven op de berg of beneden in het dal. Het is niet in het midden of in een grijs gebied. Nee, we gaan linksom of rechtsom. Waarom? Omdat hij er behoefte aan heeft om linksom te gaan. Dus het kan echt niet rechtsom? Nee, want dit is wat hij nodig heeft en dat is nu dus belangrijk.

De vele manieren waarop ik over mijn eigen grenzen heen ga, omdat een ander iets anders nodig heeft, die kent hij niet. Hoe sneller ik onbewust ‘ja’ tegen iets anders zeg, hoe vaker hij ‘nee’ zegt. Verontschuldigen? Waarom? Zelfzorg staat bij hem op nummer 1.

Maar toch...er zijn dagen dat wanneer hij in het dal staat, het voor het hele gezin fijner is om samen op de berg te staan. Er zijn momenten dat ik weet: jij hebt het nodig om omhoog geholpen te worden.

Ik kan hem alleen niet uit het dal trekken zoals ik het bij zijn zusje doe. Een grapje, een verhaal de goede kant op willen sturen of ergens anders over beginnen, dat werkt gewoonweg niet altijd.

Totdat...mijn oud-collega een boek cadeau gaf voor onze zoon. Een boek dat op een speelse manier de meest gekke, toffe kanten en manieren van het leven bekijkt om blij te kunnen zijn. En elke manier is geïllustreerd met een leuke tekening.

Hoe dan? Nou, zo:

• Denk maar aan opa’s circuskunstje.

• Denk maar aan een taartentafel.

• Denk maar aan een nijlpaard op vakantie.

• Denk maar aan een ballonnenbed.

• Denk maar aan je zusje gebruiken als vlieger.

Onze zoon moet er altijd enorm van lachen. De tekeningen prikkelen zijn fantasie en maken dat hij werkelijk weer anders kan denken. Het gebeurt zelfs dat hij soms het boek zelf pakt en zegt: “Dit heb ik even nodig om blij te zijn.”

Wil je het boek ook gebruiken, om toch het leven samen om te kunnen draaien? Zoek het dan eens op, in de bibiotheek of op het web. Het is het zeker waard!

Boek: Blij! Blij! (aan leuke dingen denken boek)

Schrijfster: Sabine Wisman

Laura Rooijackers, 34 jaar, schrijft over het leven in haar gezin. Ze is getrouwd en heeft een zoon van 7 jaar met autisme en PTSS en een dochter van 4 jaar oud. Vanuit haar zorgachtergrond heeft ze met diverse doelgroepen gewerkt. Maar zorgen voor een cliënt of voor je zoon, dat is echt andere koek. En één ding is haar wel duidelijk: het gezinsleven is mooi, intensief, nooit saai en geeft een schat aan herinneringen en ervaringen. En daar schrijft ze over op Deelmee!