Veerkracht      

Hij zit in de serre van het hospice. Het kacheltje, afkomstig uit zijn schuurtje, verdrijft de kou uit zijn gemoed, de bontmuts houdt zijn hoofd warm. Hier maakt het schijnsel van de kaarsjes de wereld klein. Hier voelt het even, alsof de razernij van zijn realiteit zuchtend tot stilstand komt. 

Hij hoopt in het hospice de rust te vinden om over zijn levenseinde na te denken.

In de dagen die volgen schrijft hij gedreven aan zijn wensverklaring.

Zoals hij zijn hele leven heeft gestreden om er te mogen zijn, zo voelt hij het schrijven van zijn verzoek, als een voorwaarde om te mogen sterven. Hij vertelt hoe hij de liefdeloosheid in het leven heeft geprobeerd te bevechten, omdat hij innerlijk altijd heeft geweten van het bestaan van genegenheid. Zijn gedrevenheid om alle lopende dingen af te ronden geeft zin aan zijn dagen.

Wanneer we samen koffiedrinken in de serre, vertelt hij dat hij blij kan zijn met kleine positieve dingen en gelijktijdig voelt dat zijn ziekteproces de onderstroom in beweging houdt en hem naar het einde zal drijven. Hij heeft die nacht genoten van de fonkeling van de sterren en gehuild bij de aanblik van de struiken onder zijn raam, waarbij hij zich bewust werd dat hij nooit de knoppen of de bloemen zal zien.

Op zijn dossier plakt hij een handgeschreven briefje met het verzoek om hem een beetje met rust te laten. De vermoeidheid zorgt dat hij wat minder kan geven, zo schrijft hij.Zijn overgave maakt ruimte om te ontvangen. We lachen, we huilen, we luisteren, we praten en zoeken oplossingen voor de uitdagingen van elke dag. Hoe het ook zal gaan, we zullen met hem meelopen zover we kunnen.

Ik weet niet of reïncarnatie bestaat, maar ik kan soms zo verlangen naar een bevestiging van het bestaan van wedergeboorte, omdat ik hem een nieuw leven gun waarin geen strijdvaardigheid nodig is, maar er overvloed heerst. Met een lijf dat niet meer verder kan, is er een blinde muur die het onmogelijk maakt om in dit leven met een schone lei te beginnen.

Hij heeft last van toenemende benauwdheid. Angst voor controleverlies over zijn lijf, heeft hem zijn afscheid laten plannen. Hij ontwerpt zijn kaart, schrijft zijn tekst, kiest zijn foto en deelt, tijdens een bakkie in zijn geliefde serre, de keuze van zijn kleding voor zijn uitvaart. Het zwarte overhemd heeft een afbeelding van een sjamaan. De verentooi bedekt een groot gedeelte van de voorzijde.

Ik vertel hem dat het verhaal gaat, dat elke veer verkregen wordt door elke les die is doorleeft, een veer voor elke heldendaad die is verricht. Aan het einde van de levensreis zouden alle veren worden ingeruild voor één gouden exemplaar.

Ik kijk naar de glimlach op zijn jongensachtige gezicht. Hij heeft zijn weg voltooid. In het schijnsel van dit licht komt de razernij van de realiteit zuchtend tot stilstand.

Dag dappere strijder, ik wens je een goede reis…