Spreek je uit, deel en inspireer!
Print blogartikel
Blog
Autitip 5: Dat smaakt naar... siliconen!
De rand van zijn t-shirt, nagels, pennen, speelgoed, knuffels, dekens. Ze hadden allemaal iets gemeen: het rafelige uiterlijk nadat mijn zoon met autisme het in zijn buurt heeft gehad.
15 oktober 2024 | 1 minuut lezen
Want werkelijk alles wat dicht bij zijn mond in de buurt verkeert, is er de dupe van. De randen zijn nergens meer wat ze geweest zijn.
En dan doel ik op: het bijten op alle randen.
Als een magneet pakken zijn handen het een en ander vast, om vervolgens, in dezelfde magnetische lading, het in zijn mond te stoppen. En dat is niet te refereren aan een bepaalde spanning of stressvolle situatie, nee het kan zomaar gebeuren. Sterker nog: het lijkt bijna een verwerkingsmoment naderhand te zijn.
'Dat laatste was voor mij helaas niet weggelegd, de controlfreak die ik soms ben.'En wat er dan gebeurt is dat je als ouder je er heel druk om kan maken of juist niet. Je bent een politieagent die telkens 'optreedt' als het magnetische veld alles naar zijn mond toe trekt of je accepteert dat je nu eenmaal in een rafelig bestaan leeft. Dat laatste was voor mij helaas niet weggelegd, de controlfreak die ik soms ben.
Maar weet je, er is bijna overal een oplossing voor. Een product, materiaal of methode, you name it. Maarrrrr, dan moet je het wel gevonden krijgen. En we zijn hier om elkaar te helpen, niet waar?
Voor onze zoon stuitte ik namelijk op een bijtketting. Kauwketting is ook wel eens de naam. Gemaakt van siliconen en pfa vrij! En dat hoeft echt niet direct op te vallen als een kauwketting. Er zijn tegenwoordig hele stoere uitvoeringen van te koop. Ook voor jongens. En ook niet alleen voor mensen met autisme of een verstandelijke beperking. Er zijn ook kinderen met adhd bijvoorbeeld of hoogsensitiveit die hier erg mee geholpen zijn.
Typ het maar eens in bij de zoekbalk van Google. Dat scheelt een hoop politiewerk én het haalt het rafelige bestaan er vanaf.
Laura Rooijackers, 34 jaar, schrijft over het leven in haar gezin. Ze is getrouwd en heeft een zoon van 7 jaar met autisme en PTSS en een dochter van 4 jaar oud. Vanuit haar zorgachtergrond heeft ze met diverse doelgroepen gewerkt. Maar zorgen voor een cliënt of voor je zoon, dat is echt andere koek. En dit is haar wel duidelijk: het gezinsleven is mooi, intensief, nooit saai en geeft een schat aan herinneringen en ervaringen. En daar schrijft ze over op Deelmee!
