Nieuwe voorzorgcirkels

Gisteren hadden Rineke en ik een bijzondere dag. We gingen langs bij de bewoners van de laagbouw in Bloemendal 't Laar, een complex met 90 appartementen, om bloemen te bezorgen en een praatje te maken. Het doel? Een warme introductie voor de nieuwe voorzorgcirkels die binnenkort van start gaan.

Het complex is prachtig, met uitzicht op een net aangelegde tuin vol oude bomen, een moestuin, een vijver, en gezellige zitplekjes. Toch merkte ik, terwijl we door de ruime en stille gangen liepen, dat de afstand tussen de woningen wel heel groot lijkt. Het contact met je buren moet hier best een uitdaging zijn, en dat bleek ook wel uit de gesprekken die we voerden.

Met bloemen voor de deur

We spraken zo'n 40 huishoudens. De meesten waren verrast toen we met bloemen voor de deur stonden, nog meer toen ze hoorden dat deze van hun buren kwamen. Het werd al snel duidelijk dat veel bewoners vooral contact hebben met hun directe buren, terwijl de rest van het complex wat op afstand blijft. Toch zijn er mooie verhalen te vinden achter elke deur.

Zoals die van een vrouw van 98 die met haar rollator door de hal paradeerde. Ze straalde, vol levenslust, ondanks wat fysieke klachten. "Dat hoort erbij als je ouder wordt," zei ze opgewekt. Of de 95-jarige man met zijn scootmobiel en hondje, die honderduit vertelde over zijn leven. De oorlog, zijn liefde voor Deventer, het Rode Dorp, en de muziek van Vera Lynn en de Andrew Sisters. Hij had gewerkt in de grafische sector, zijn vrouw verloren, maar hij was nog steeds actief met zijn therapiepaardjes. "Wist je dat er hier nog drie meisjes wonen met wie ik op de lagere school heb gezeten?" zei hij met een glimlach. Een prachtig mens, vol verhalen.

Goede reis

We ontmoetten ook een oude zeeman, een echte Rotterdammer van begin 80. Hij vertelde ons dat hij uitbehandeld is en dat hij het leven per dag bekijkt. Een trotse man met geweldige verhalen over zijn tijd bij Smit, de marine en de kustwacht. Hij had veel gereisd, veel gezien, en hoewel hij nu niet veel mensen in het complex kent, kijkt hij met tevredenheid terug op zijn leven. Altijd weg geweest, gereisd en gevaren. En wat zeg je dan als je weer weg gaat bij die deur. Meneer weet niet hoelang hij nog heeft, weken, maanden? Mijn eerste gevoel zegt ; Ik wens u een goede reis. Maar ik zeg: Het gaat u goed, fijn om u gesproken te hebben. Voordat de deur sluit verteld hij nog even dat hij nog naar Polen gaat naar zijn vriendin, er is een kennis die met hem daar naartoe rijdt als het nog kan. Rineke en ik kijken hem aan en zeggen; Nou een hele goede reis! Hij lacht en bedankt ons voor de bloemen, geschonken door één van zijn buren!

Rijkdom aan verhalen

Het was een dag vol mooie ontmoetingen, korte en lange gesprekken, en een inkijkje in de levens van mensen die veel hebben meegemaakt. Wat een rijkdom aan verhalen korte en lange gesprekken, en vooral heel veel menselijke warmte. Wat fijn dat Rineke en ik daar even deel van mochten uitmaken. We kijken nu al uit naar de start van de nieuwe voorzorgcirkels, want als deze dag iets duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat iedereen, jong of oud, graag even gezien en gehoord wil worden.