Het inzicht hoe zwaar het is als je een partner met dementie op jonge leeftijd hebt

Dit jaar wilde ik op vakantie naar het saunaland. Naar de plek waar ik als tiener met mijn ouders ook heen ging. Ik wilde mijn kinderen de schoonheid en magie van de natuur daar laten ervaren en hen de rust laten voelen die het mij vroeger ook gegeven had.

Rust die we allemaal goed kunnen gebruiken in onze weg door het leven met een partner/papa met dementie heen.

Ik bezocht samen met mijn jongens de uitkijktoren dommelturm, een toren van 14 meter hoog op de hoogste berg in het gebeid diemelsee.

De weg naar de toren liep alleen maar omhoog er zat geen vlak stukje tussen.
Hoe verder we omhoog gingen, des te zwaarder her voor me werd. Maar als ik achterom keek was ik mega trots dat ik al zover was gekomen.

Voor de laatste bocht kwam het besef dat mijn leven met een partner met dementie op jonge leeftijd eigenlijk net zo is en dat het laatste stuk ook niet makkelijk zal zijn en eigenlijk steeds zwaarder wordt.

Bij de toren staat een hutje, hier kun je uitrusten van de wandeling. Hier besefte ik me dat uitrusten ook mag en heel belangrijk is als je net als ik ook op het pad van leven met een partner met dementie loopt. Om daarna de laatste klim naar boven te kunnen maken.

De 72 treden omhoog waren een behoorlijke uitdaging en bij elke trap sprak ik mezelf moed in.
Het was het allemaal waard, want o wat een geweldig uitzicht kreeg ik te zien. Een uitzicht wat me liet beseffen dat hoe zwaar het ook is, er altijd mooie dingen om je heen zijn om van te genieten.

De weg terug naar de auto was stijl en vol met stenen. Mijn zoon zag dat ik het lastig vond en gaf me een stok om te gebruiken om in balans te blijven.
Ik stopte halverwege. Pakte een steen en gooide die voor me uit.
Ik riep heel hard " ik heb een steen verlegd op mijn pad van het leven" o wat voelde dat goed.

Beneden bij de auto stonden mijn twee jongens op mij te wachten, de blik in hun ogen hoe trots ze op mij waren zal ik nooit vergeten.

Mijn les van de dag was: Hoe zwaar het pad ook is, neem je rust, accepteer de hulp die je geboden wordt en geniet van de positieve dingen om je heen hoe groot of klein ze ook zijn.