Als het woord vroeger ineens betekenis krijgt.

Vandaag staat de achtste bijeenkomst van "Het Echte Gesprek" op het programma. Maar liefst 600 studenten van Hogeschool Saxion, die Toegepaste Psychologie studeren, gaan in gesprek met ouderen. Deze ontmoetingen leveren telkens weer prachtige momenten op, en ik neem je graag mee in deze twee uur van verbinding en het delen van verhalen.

Rond 14.00 uur druppelen de studenten binnen bij WZC Humanitas in Deventer. Alles is al in gereedheid gebracht voor de gesprekken: de fantastische vrijwilligers Rineke van Deudekom en Stefanie Verhoeven staan klaar om de studenten te ontvangen, en Abel Noppers van Wijkgenoot sluit later aan om het contact met de ouderen voort te zetten. De ouderen zitten al gezellig met elkaar te praten, vol verwachting van wat het gesprek hen zal brengen. Zowel voor hen als voor de studenten is het een beetje spannend, maar op een positieve manier.

Bij de ontvangst geef ik de studenten mee vooral te genieten van deze ontmoeting. Hoe eenvoudig het gesprek misschien ook lijkt, het kan veel betekenen – juist omdat ze de ouderen oprecht zien en horen vanuit een fris, jong perspectief. Na een korte introductie lopen we de zaal in, waar de ouderen zichzelf even voorstellen. Een groep studenten gaat op rondleiding, terwijl de rest meteen aan tafel schuift voor de gesprekken.

En dan gebeurt het: de sfeer wordt al snel ontspannen. De studenten merken dat de ouderen gewoon zichzelf zijn, open en nieuwsgierig naar wat het gesprek zal brengen. De ouderen delen zonder moeite verhalen over vroeger en praten voluit. Wanneer het tijd is om de gesprekken af te ronden en een nieuwe groep studenten hen komt aflossen, merk je dat beide partijen met tegenzin afscheid nemen. Na een korte pauze worden de gesprekken met de volgende groep net zo hartelijk hervat.

Overal zijn blije gezichten en rode wangen, zowel bij de studenten als de ouderen. Aan het eind houden we een korte terugblik: "Hoe hebben jullie dit ervaren?" De studenten reageren enthousiast en zijn geraakt door de verhalen die ze gehoord hebben. Velen vinden het jammer dat het alweer voorbij is en geven aan dat hun blik op ouderdom is veranderd – ze beseffen nu meer dat de ouderen ooit ook jong waren en vol leven zaten. De ouderen stralen net zo hard: ze genieten van de aandacht van de jongeren en van de vragen die hen weer even in het middelpunt zetten. Eén van de ouderen verwoordde het prachtig: “Mijn verleden kreeg ineens betekenis voor iemand anders!”

Hoe bijzonder is dat? Ik kijk alweer uit naar de mooie ontmoetingen van vandaag – ze zijn hartverwarmend!