Autitip 6: Teken het maar

Nu moest ik even slikken. Hij was hierdoor niet alleen vrij in de week van de herfstvakantie, maar ook de vrijdag daaraan vooraf. Waar normaal gesproken de vakantie ingaat op de maandag, deed het weekend ook ten volle mee. De eerste vrije dag was er namelijk al op vrijdag.

'Een goede voorbereiding is het halve werk', zeg ik altijd. Op het planbord stond daarom al de hele week een pictogram te pronken met een plaatje van een studiedag. Iedereen in het gezin was hierdoor op de hoogte van deze afwijkende dag. Ook bij het ontbijt op desbetreffende dag bespraken we samen met onze zoon wat er anders was en hoe de dag eruit kwam te zien.

Maar het leverde alles behalve rust op. Zijn hoofd vloog bijna letterlijk door de kamer. Er was geen rust in zijn lichaam en zijn spreken te vinden. Ik merkte dat ik meer waarschuwingen dan complimenten gaf. Mijn woorden klonker harder en ik werd korter af. Iets wat ik niet wil, maar wel steeds beter herken bij mijzelf. Op de momenten dat het weer gebeurt koppel ik daar nu een gedachte aan vast: 'Het is niet zijn gedrag waar ik naar moet kijken, maar de signalering die hij daarmee afgeeft.' Doordat hij zo druk, ongeremd en slecht te bereiken is weet ik dat er een signalering zichtbaar is. Namelijk: 'Help mij om deze dag door te komen.' Blijkbaar is dat ene pictogram op het planbord dit keer niet voldoende voor mijn zoon. Ook het doorspreken van de dag bij het ontbijt heeft hem geen houvast gegeven. Deze dag is te groot en onoverzichtelijk voor hem. Hij verliest de controle en dat is zichtbaar vanuit zijn gedrag.

Ik besloot daarop een papier erbij te pakken en met hem de dag uit te tekenen. Elk uur werd opgeschreven en de rest werd er in pictogrammen bijgetekend: wie, wat, waar, wanneer, waarom en hoe. Wanneer een activiteit voorbij was mocht hij deze zelf doorstrepen.

Vanaf het moment dat we dit samen hadden uitgetekend keerde er een serene rust in het huis én in onze beide hoofden.

Onrust in het lijf? Bij je kind of jullie samen?

Teken het maar!