De mantelzorger in loondienst?

De coronacrisis heeft veel mensen aan het denken gezet. Hoe organiseer je het openbare leven op 1.5 m afstand? Hoe geef je het werk en thuisonderwijs vorm? Daarnaast heeft één onderwerp de voortdurende aandacht. Hoe kunnen we zorg op een gezonde en betaalbare manier leveren? Overduidelijk is dat er een spanningsveld bestaat tussen vraag en aanbod van zorgvragers en zorgverleners. Voor de coronacrisis was al duidelijk dat marktwerking in de zorg niet wenselijk is. Regelmatig werden we opgeschrikt met berichten over wachtlijsten in de GGZ. Over de wachtlijsten voor onze verpleeghuizen met de daarbij horende druk op de mantelzorgers. 

Nu is er een idee ontstaan om mantelzorgers eventueel in loondienst aan te nemen. Dit zou dan moeten gebeuren bij de instelling waar de zorgvrager verblijft. Ik lees dit nieuws als bericht op facebook met een fragment van het radio 1 journaal. Liesbeth Hoogendijk directeur MantelzorgNL wordt over dit idee bevraagd. Wat er goed aan het idee is, is dat mantelzorgers een vergoeding zouden krijgen voor de taken die zij uitvoeren voor hun naaste. Ik heb niet begrepen of zij die vergoeding dan ook krijgen wanneer deze betrokkene op de wachtlijst staat en ondertussen ondersteund worden door de mantelzorger. Wat ik begrijp uit het gesprek met Liesbeth Hoogendijk is dat er al tijdens de coronaperiode een proef op de som is genomen. Dat er mantelzorgers voor een paar uur op de loonlijst zijn gekomen. Op deze manier konden zij toch voor hun naaste zorgen. Hiermee konden zij de strenge bezoekregels omzeilen.

Je zou kunnen denken, dat is een creatieve oplossing. Het voelt voor mij als oneerlijk en onduidelijk. Iedere persoon die in een verpleeghuis of andere zorginstelling verblijft wil toch graag contact met zijn of haar verwanten? Daarnaast verbloem je volgens mij nog een andere vraag. Is er überhaupt voldoende geclassificeerd personeel aan het werk? Verder vraag ik mij af wat het binnen je relatie doet wanneer je als mantelzorger een betalende kracht wordt. Mogelijk krijg je andere verplichtingen en verantwoordelijkheden waardoor je relatie niet meer gelijkwaardig is. Het wederzijdse contact gebaseerd op min of meer een vrije keuze, staat dan mogelijk toch onder druk.

Ooit toen ik begon als mantelzorger voor mijn man heb ik overwogen om een PGB aan te vragen en op die manier inkomen te genereren waardoor ik dan in principe minder hoefde te verdienen bij mijn werkgever. De hele papierwinkel die dat met zich mee bracht maakte mij moedeloos en frustreerde mij zo, dat ik het heb gelaten. Toch zou het fijn zijn dat je een financiële waardering zou krijgen voor de taken die je uitvoert als mantelzorger. Al zie ik daar meteen bezwaren aan kleven. Je relatie verandert al flink wanneer je mantelzorg geeft aan je partner. Je gelijkheidsbeginsel staat onder druk waardoor je voor andere uitdagingen kan komen te staan. Ik ben er niet uit hoe je dit nu echt kan oplossen. Wat ik ook vooral denk is dat DE mantelzorger niet bestaat. Het mooiste wat mij betreft is dus maatwerk passend bij de persoonlijke situatie.